Hij droeg een feloranje sweatshirt bedrukt met stripfiguren, een stevige bril en hagelnieuwe sneakers. Maar boven alles waren het zijn brede glimlach en zelfverzekerde tred waarmee hij naar de microfoon liep die de volgepakte speelzaal van openbare basisschool De Piramide voor het eerst die middag muisstil kregen. Siddham, 10 jaar en anderhalf jaar eerder met zijn ouders naar Nederland gekomen, nam routineus plaats op de hoge stoel, liet zijn blik nog even rondgaan en pakte t

Een theaterspektakel in het dialect van mijn geboortestreek verzoende mij met mijn geboortegrond.   Het waren de jaren dat ik volop puberde en vooral met mezelf bezig was toen in een dorp verderop in Twente woedende boeren te hoop liepen tegen de ruilverkaveling. Het zou de felste boerenopstand in Nederland ooit worden. Nooit geweten. Totdat ik, bijna vijftig jaar later, Hanna van Hendrik  bezocht, een theaterspektakel opgevoerd in hangars van de verweesde vliegbasis Twente,

Als journalist en schrijver dacht ik dat taal weinig geheimen voor me had. Dat had ik mis, bleek tijdens het werken aan mijn boek Onleesbare wereld , over laaggeletterdheid. Ik wist nog veel niet over taal. Dat wil zeggen: ik was me niet bewust van de enorme reikwijdte; taal kan een universum ontsluiten, maar een gebrek eraan kan dat universum op schrijnende wijze inperken. De aanleiding om me in laaggeletterdheid te verdiepen, was mijn oma Marie. Jaren na haar dood ontdekte

Het was haar signaalrode jasje dat mijn aandacht trok. Het paste goed bij haar korte, witgrijze kapsel en het zilverkleurige montuur van haar bril. Met haar rechterhand trok ze het boodschappenmandje achter zich aan. Het was nog leeg. In de andere hand klemde ze een velletje papier waarop ze om de paar seconden een blik wierp. Toen ik haar passeerde kruisten onze blikken elkaar. Ze had een open, vriendelijk gezicht en glimlachte. Ik glimlachte terug, wat haar zal hebben aange